جماعت

جماعت, /تورج عاطف   

با من اكنون چه نشستنها، خاموشيها،

با تو اكنون چه فراموشيهاست .

چه كسي مي خواهد

من و تو ما نشويم

خانه اش ويران باد !

" حمید مصدق "

 مصدق راست می گفت .خیلی چیزها عوض شده  است . روزگار و آدمهایش تنها عوض نشد ه اند . معرفت و اخلاق و نجابت و اصالت تنها گوهرهای گمشده این روزگار نیستند .گوئی زبان ما دیگر همان فارسی شکر نیست . معانی را گم کرده ایم . یک زمانی در این دیار خیلی چیزها معنی خودش را داشت و به گونه ای دیگر ترجمان نمی شد . فامیل و غریبه بودن و هم محلی و هم شهری و هم میهن با غریبه شدن معنی داشت . داداش گفتن ها و آبجی شنیدن ها دل ها را گرم می کرد اما گوئی طلسم تلخی این دیار را فرا گرفت . طلسم " جماعت,"

جماعت, معنی جمع شدن را می داد و با هم شدن را تداعی می کرد اما حالا این جماعت, ها  گلویمان را می فشارد

زن جماعت,

 مرد جماعت,

 تهرانی جماعت,

شهرستانی جماعت,

 بالا شهری جماعت,

پایین شهری جماعت,

 داخل نشین جماعت

 خارج نشین جماعت

 روشن فکر جماعت

لمپن جماعت

خرابکار جماعت

خادم جماعت

....

بی شمارند این گونه جماعت ها که ما را از هم جدا کرده است . این جدائی ها که همه از تقسیم بندی ها آمدند و به گونه ای از این ویروس " تافته جدا شدن " و در نتیجه قضاوت کردن ها و خود را عاقل دانستن و آن دگری را ملقب به هر چیزی کردن

یادمان می رود که حد ما کجاست ؟ همه ادعای وطن پرستی و انسانیت و ... داریم اما کسی هست که در سکوت  آنها را به اثبات برساند ؟

دنیا شده پر از آدمهائی که از دور فریاد می زنند که لنگش کن  و برایشان مهم نیست که این لنگش کن ها  تاوانش را آنها نمی کشند

جماعت واقعی که تنها یک جماعت است درد می کشد و از رنج و چشم پوشیدن ها و از او چشم پوشیدن جانش به لبش رسیده است اما نمی خواهد که یک جماعت شود چون این جماعت را تکه  تکه کردند و هر کدام به گونه ای به هم متلک می گویند و استهزا می کنند و القاب می دهند . حکایت جماعت ما که باید ایرانی جماعت باشد  معنی همان قطاری را می دهد که داخلی ها با غرور کاذب به بیرونش نگاه می کنند و بیرونی ها هم با نفرت سنگ به سمتش پرت می کنند.

کاش ایرانی جماعت معنی اش این بود که  همدیگر را دوست داشته باشند و یا  به همدیگر احترام بگذارند و از یاد نبرند که چه کسی بود که نگذاشت  من و تو هیچگاه ما نشویم ؟