نقاش مشروطه

" نقاش مشروطه "

عمری بسپردیم به کام دگران

ما در تشویش و قوم در خواب گران

القصه وطن را با دو چشم نگران

رفتیم و سپردیم به هنگامه گران

"ملک الشعرا بهار "

حکایت این رباعی محمد تقی بهار برای بسیاری روایت شده است و عده ای گمنام آمدند و رفتند و برخی هم نامشان در اذهان و کتب و روایتهای تاریخی ثبت شد و امید دارم که " نقاش مشروطه " هم چنین باشد اما " نقاش مشروطه " که بود ؟

به سالهای نوجوانیم بر می گردم به آن سالهائی که به قول اسماعیل خوئی نازنین " غم بود اما کم بود "اما برای ما بچه ها همان غم کم هم واقعا کم بود روزگار مهربانی ها و زمانه درک کردن و بی گمان این همه تنیده در درد و غم سیاست نبود . باری به خاطر دارم که نقاش مشروطه پدر بزرگ پدرم بود . نامش محمود نقاش زاده و فرزند احمد که احمد نقاش ( پدر بزرگ پدرم در هنگام گرفتن شناسنامه نام خانوادگی نقاش زاده را انتخاب کرده بود ) یکی از مجاهدین مشروطیت بود که دگر احمدی که از قصه مشروطیت و بسیاری دیگر از تاریخ و فرهنگ ما نوشته است یعنی احمد کسروی در کتاب تاریخ هیجده ساله آذربایجان در باره اش چنین نوشته است..

" می باید حاج احمد را نیک شناخت . این مرد ازآغاز جنبش آزادی خواهی در تبریز پا درمیدان میداشت و در کارهای سخت همیشه پا بمیان می نهاد و در جنگ با روس نیز یکی از پیشگامان بشمار می رفت"

فرزند مشروطه طلبی چنین بودن تاوان دارد و محمود پسر احمد گرفتار صمد خان شجاع الدوله! که همه شجاعتشان در پی پشتیبانی روسها بود در 16 سالگی می شود و این یکی از قصه های اوست

باری محمد نقاش زاده که ما در خانواده او را به گویش مادر بزرگ و پدرم همان " بابا" صدا می زدیم یادگاری برای همه ما گذاشت . او دفترچه ای تحت عنوان " کتاب عمر محمود نقاش زاده " نگاشت که سالها در کتاب خانه پدریم بود و بی گمان چون گنجی برای من است زیرا همین دفترچه بود که در سنین نوجوانی اندیشه به نگاشتن را در من به وجود آورد . سالها گذشت و سر انجام در میان سالی با این اندیشه که شاید هم خام باشد که به پختگی قلم و شخصیت و دانش تاریخ رسیدم رمانی بر اساس زندگی او نگاشتم . قصه ای از پیوند نسل ها از مشروطیت تا به روزهای تلخ امروز ..

حکایت "نقاش مشروطه "کتاب بیست و هفتم من است و امید دارم که من و تو و ما در زمره " قوم در خواب گران " شعر بهار نباشم و از یاد نبریم این خاک گلگون به خون چه مردان و زنانی شده است