l ما جنگاور که ایم /

ما که ایم؟/ تورج عاطف

 همه مبهوت شده ایم وراهی نیابیم تا پاسخی به بی کران پرسش هایمان دهیم . حکایت تاریخ چون همیشه  برای ما تکراری است . ما ملتی هستیم که  عاشق تکرار بی توقف تجربه ها هستیم و علت این است که نمی دانیم شمشیر برای کدامین نبرد تیز کرده ایم. استادبهرام بیضائی  سالها پیش از مفاهیمی چون عشق و مهربانی و شجاعت  و خشم و جهل در تئاتر بی مانند  " سهراب کشی " گفت . قصه  رستم و سهراب حکایت گذشته ای که همواره آینده را نابود می کند زیرا نمی آموزد و از آموختن  ننگ دارند افسوس!

.  جنگ پدران و پسران را در شاهنامه می بینیم . سام به صرف سپید موی بودن پسر از او چشم می پوشد . رستم چوب بی وفائی به عشق را با کشتن میوه عشقش " سهراب " می دهد . کیکاووس  بی رحمی را پیشه می کند و سیاووش را به دامان دشمن می فرستد و اسفندیار فریب جاه طلبی و مکر پدر ش گشتاسب را می خورد و روئین تنی هم مانع نابودی اش نمی شود پسرها که نماد  آینده هستند قربانی پدران نشان گذشته  می شوند

به تئاتر " سهراب کشی " و آن سوگواری و دریغ و حسرتی که تهمینه مادر سهراب  در مرگ فرزند دارد دوباراشاره کنم تهمینه  رو به  گرد آفرید محبوب سهراب می کند و می پرسد

چرا با وی جز به کین چهره بر نیفروختی؟

دشمنی را چه نیکی شمری که با وی دوستی نورزیدی ؟

آیا مهربانی آسان تر نبود و یا خوشتر ؟

 تهمینه از جهل به  ارزش بی کران عشق می گوید

و سپس  رو به پهلوانان ایران زمین می کند و می پرسد 

..شما جنگاور,ان که اید ؟

شمشیرهای خود ستائی در دست

نیزه های خود سری در مشت

سپر پیش فروتنی می گیرید

تیر لاف از کمان خودپرستی پرتاب می کنید

ژوبین خشم بر نشان خرد می اندازید

شما که اید؟...

 جنگ برای چه ؟استاد بیضائی از حال بد می گوید از شمشیر هائی که برای خودستائی و نیزه هائی که  خود سری را مشق می کنند  سخن ها دارد.  بیضائی از غرور کاذبی  گفت که چون سپری در مقابل فروتنی است و از لاف زدن ماحصل از دروغ و تزویر و بالاتر از همه این ها  به  ژوبین خشم که همان جهل است اشاره دارد که نشان خرد را افکند و بعد سوال بزرگ تاریخ ایران زمین را می پرسد " شما که  اید ؟" این پرسش  حکایت  اصلی تمامی بهت و نابخردی ها و افسوسی است  که در پهنه تاریخ کشیده ایم . ملتی که نمی داند عشق و شجاعت و خرد چیست بی گمان جنگاور,برای  سپاه نفرت و جهل وبی تردید قربانی آن است. هیچکس هستیم  هیچکس افسوس