لبخند

لبخند 

لبخند را نثار اندیشه ساده لوحانه ای کن که می پنداشت با هفت رنگی قادر خواهد بود یک رنگی را بی رنگ کند.

لبخند بزن  به باور ساده لوحی که می پنداشت سنت بر تفکر غالب شود.

لبخندی را به مهمانی تپش قلبت بفرست که هیچگاه اسیر رندی زبان مکاری نشد.

لبخندی را سهم رخی کن که خشم را چون سپری برای دروغ گو شمشیر صورتک جعلی کرد

لبخندی بزن برای دانستن هائی که از جهل بی خبران عالم آدمیان داری

لبخندت را رایگان  به ناکسان هدیه مکن 

لبخند سهم دوستی است که در تلخ ترین دقایق ارتباط دست به دامان دروغی حتی به مصلحت نشود

طلوع لبخند در سرزمین ترس و بهانه نخواهد آمد

طبع لبخند گرم است زیرا از جنس صمیمیت باید باشد

آن که لبخند بی روحی دارد زخمهایش را دروغین به نمایش گذارد

لبخند با سکوت  آشتی دارد و بی زار از دروغ باید باشد

لبخند، بی گمان دوست دارم که می دانم  آفتاب حقیقت را همراه باشی چو ن من را با منی

لبخند فرزند لبها باشد چون کلام

اما می دانیم  گاهی یک لبخند و یا دریغ  کردنش بی کران  قوی ترز کلام باشد

پس قدر لبخند را بدان و قربانی دروغ و ترس وسیاستش مکن