مادر

مادر                                                     

سالها سوال بزرگی در زندگی ام داشتم  " مادر کیست ؟" 

شاید در این باره فیلمهای بزرگ و کتابهای بی نظیر و اشعار زیبا و سخنرانی های گوناگونی شده است اما بنا بر تجربه شخصی که در زندگی دارم هر کسی باید خود به تعریفی از واقعه ای برسد.

بایدبگویم  علت پاسخ به این سوال را در وقایع زندگی ام جستجو کردم  زمانی که مجبور شدم هم پدر و هم مادر باشم .  آن روزگاربسیاری بر من خرده می گرفتند  که چگونه می توانم هم پدر یا مادر باشم و آن را محال دانسته زیرا حس های زنانه را نداشتم .

 این گفته  که مادری را تنها یک زن باید انجام دهد را از زبان به اصطلاح مشاوری گرفتم که سالها است می نشیند و یادداشت هائی بر می دارد و سر انجام همه حرفهائی را می زند که از اول هم می دانستم ولی با ارزش می شوند زیرا بابت آن پول و وقت و حوصله را داده بودم .

اما بعنوان یک نویسنده از دریچه کلمات  سوالم را دیدم و معنی " مادر " را از خودش یافتم

ما+ در

این به معنی ما همیشه درون مادر هستیم اگر مادری هم همراه مادر ژنتیکی هم باشد. این قضیه مربوط به 9 ماه و 9 روز و 9 ساعت و... نیست که کودکی در اندرون بانوئی زندگی می کند بلکه مادر بودن  روندی به اندازه یک عمر دارد و مادر کسی است که همواره ما را درون خودش می بیند و شاید اصولا تنها ما در ا ذهن و روحش هستیم .

مادر می داند که درست باید رفتار کند زیرا رفتار او می شود آنچه ما انجام می دهیم .

 مادر دروغ نمی گویم زیرا فرزندان دروغگو نمی خواهد .

 مادر به دنبال  ریا و تظاهر نیست و مادر می داند که وجودش به مائی بستگی دارد که در اندرون او هستیم و به واقع باید به کسانی که می دانیم این خصیصه درونشان نیست و از مادر شدن فراری می شوند احترامی بس والاتر به نسبت کسانی گذاشت که ما+در در وجودشان به بهانه هائی  تبدیل به  من+ درمی شود.

و بی گمان چنین فکری است که باعث می شود در فقدان مادر یتیم شدن را به معنای واقعی حس کرد زیرا کسی که تنها ما را درونش داشت  رفته است و حال چه کسی می ماند عزیز تر و با ارزش تر از او که من را تبدیل به ما کرد؟

در زمان نوشتن این یادداشت  در برخی از کشورها  روز مادر است و از دید من مادر خودش معنی روز و نور است و همه روز با نام مادر و احساس مادری مهر و آفتاب دارد و این حس را باید باور کرد که این  احساس نیاز به قلبی بی باک دارد که در اندرونش عشق به دلبر جاودانه اش است

ناخدای عشق ...