از درد تا مثلث من

و سكوت پيرامون را گرفته است
درد و من و تنهايي به ياد روزهاي دور با يار دبستاني ام جمله مي سازم
درد من از تنهايي است
درد من به تنهايي است
آموزگارم را به تصوير مي كشم
از حرف اضافه است
به حرف اضافه است
بعد از حرف اضافه متمم است
حروف اضافه؟
اگر اين حرف اضافه است پس چرا نقش دارند پشت سر آنها متمم مي آيند بي نوا اضافه ها نقش مي آفرينند اما هميشه اضافه خوانده مي شوند چون حكايت خيلي از ما
و متمم؟
كاش نقش دستور زباني داشتيم كه مكمل بود چون نقش هاي سينمايي
نقشي كه تكميل مي كرد زاويه ٩٠ نداشت عمود نبود مسلط نيود بالاي سرش نايستاده بود
كاش مسند و مسند اليه اي نبود نسبت نمي داديم خودش بود كه اگر خودبود"دردمن" ربط به تنهايي با اضافه ها ربط پيدا نمي كرد
درد درون گوشهايم همه خاطرات زنگ فارسي و هندسه را به يادم آورده است گوش به زنگم چون آن روزهاي شيرين
حرف " از" كجا اضافه است آنگه كه گويم
همه دل و شيدايي من از حكايت تو است
حرف "به " كجا اضافه است آنگه كه گويم
همه دل به تو دادم
من متمم را دوست ندارم بازي هاي شيرين زندگي همه از جنس مكمل بود و آواي كمال داشت صفر بود يا كه بر خلاف
مثلثي كه وقتي كامل بود كه مكمل باشد هيچ متممي مثلث نمي ساخت هيچ حاكم و عمود و درراستاي بر خاك افتاده قصه زيباي مثلث عشق. را نمي ساخت
من
تو
دل
چه زيبا مكملي است
درد گوشهايم زنگ مي زند بر خاطرات كودكي
من در دنياي متمم ها تنها نسبت داده شده را ديدم
من در دنياي حرف هاي اضافه هيچ طفيلي بي معني نديدم
من در سكوت و درد باز غرق مي شوم به خاطره ها شايد باز مثلثي ببينم
تو
من
عشق
بي هيچ اضافه

ناخدای عشق ...