بودن ما

بودن ما

تقدیم به دوست بسیار بزرگوارم جناب مهندس مانوسی فر عزیز:

تقدیم به رفیقی که با ما ست

بودنش بی هیچ گمانی بودن ماست

رفیقی که در سکوت است

لیک ما چون قصه حافظ  در غوغاوفریادیم

روزگاري مي شنيدي قصه ها را
يكي بود يكي نبود
بزرگتر شدي و گويي  باورت شد تنها نبودن ها را
ديگر چشماني نبودكه ديوانه وار صاحبش را عاشق باشي
ديگر اشكي نبود كه زآن چشمها بريزند و تو دنيا را اين گونه نخواهي
ديگر لبهايي نبود كه لبخندش تو را به اوج ببرند
ديگر دلي نبود كه به شوق يار بتپد
ديگر سري نبود كه سر بازد به قدوم يار
دلت را خوش مي كني كه بودنت به نبودن ها است
عقلت به نبودن ها است
آرامشت به نبودن ها است
اما يادت مي رود كه نبودني اگر باشد خودت نابودي
نبودن عشق
نبودن اميد
نبودن دیوانگی
يعني  نبودن سراغت مي آيد
نبودن  در حكايت به اصطلاح بودنت
پس باش
بي هيچ دغدغه  مضحكه بزرگي
باش
بي هيچ حكايت پند و ادعا
باش
بي هيچ  غرقه شدن در روزمرگي
باش
يادت باشد
يكي بود و يكي نبود آغاز قصه بود
قصه شيرين زندگي با همه بودن ها است
و تو ما هستی
و می دانیم هستی
که بودنت بی گمان بودن ماست