رسم تلخ

چه رسم  تلخی است،
محبتت را میگذارند پای احتیاجت،
صداقتت را میگذارند پای سادگیت،
سکوتت را میگذارند پای نفهمیت،
نگرانیت را میگذارند پای تنهاییت،
... ... و وفاداریت را پای بی کسیت،
و آنقدر تکرار میکنند که خودت
باورت میشود که تنهائی و بیکس و محتاج....!!
!اما تو محتاج نیستی 
 بی کس نیستی
 محتاج نیستی
تو را دوست دارم
 نه در سکوت که حتی اگر سکوت کنی باز هم دوست دارم
صادق باش حتی لقب ساده به تو دادند
مهر بورز  حتی اگر  متهم به گدای عشق شوی
 خودت باش این دنیا پر از مدعیان عشق هستند که در اندرونشان فریادی از بغض و کینه  است
 اما بگذر که این نیز بگذرد
که عشق و صداقت و سکوت  حکایت ما است