تلنگری با بنان

تلنگر  بنان! / تورج عاطف

آخرین شبهای زمستانی سخت  است و به شوق " بهار دلنشین "  هستیم بهار دلنشین ترقی و خالقی و بنان زمزمه می کنیم

تا بهار دلنشین آمده سوی چمن
ای بهار آرزو بر سرم سایه فکن
چون نسیم نو بهار بر آشیانم کن گذر
تا که گلباران شود کلبه ویران من..                             

روزگاری است که رفتگان به سهولت رهسپار نسیان شوند لیک هنوز هم یادی ماند ز آنانی که به عشق  و هنرشان جاودانه مانند.

بیش از سه دهه از غروب مردی گذشته است که همگان می دانیم نه غروبش باورکردنی است و نه هیچگاه نام و خاطره و آثارش به دیار تاریکی ونسیان روند.

  غلامحسین بنان نامش جاودانه است حتی اگر در روزگارانی باشد که هنر خوار شود و جادوی جهل ارجمند!

نام او را با نام خالقی و بی گمان حسین گلاب به حرمتی که " ای ایران " دارد جاودانه است

ای ایران ای مرز پر گهر
ای خاکت سرچشمه هنر
دور از تو اندیشه بدان
پاینده مانی و جاودان

ای دشمن ارتو سنگ خاره ای من آهنم
جان من فدای خاک پاک میهنم
مهر تو چون شد پیشه ام
دور از تو نیست اندیشه ام
در راه تو، کی ارزشی دارد این جان ما
پاینده باد خاک ایران ما

چه خیال خامی !آنانی که سوار بر موج کوته بینی سعی در غصب  و نقض سروده ای را دارند که از سال 1323 پیوسته خوانده شده و بی گمان به نام ایران و سر زمین زیبایمان تا ابد خوانده خواهد شد.

امشب  یادگار هجرت  بنان است لیک او با ما است  حتی اگر قهر روزگار بخواهد همچون " الهه ناز "  سروده  حسین فکور و آهنگ اکبر محسنی چون تازیانه ای تحمل کنیم .  تحمل  این تازیانه ها را ملک ایران به همت هنرمندان چون روح الله خالقی وبنان  داشته است که شکوه های عاشق به معشوقی را به زیباترین حکایتی چنین ثبت کردند:

 باز، ای الهه ناز، با دل من بساز

کین غم جانگداز، برود ز بَرم
گر، دل من نیاسود، از گناه تو بود

بیا تا ز سر، گنهت گذرم
باز، می‌کنم دست یاری، به سویت دراز

بیا تا غم خود را، با راز و نیاز

ز خاطر ببرم..

 باشد  که روزی رسد که غم را از خاطر ببریم

روزی که بنان  از دیار مرگ بازگشت عهد کرد که از امید بخواند و از در لحظه زیستن و چه خوب است که در سالگرد مرگ او باز هم نغمه او ز شعر شهریار را از یاد نبریم که

عمر مارا مهلت امروز و فرداي تو نيست

من كه يك امروز مهمان توام فردا چرا؟

امشب با رهی معیری و بنان   یاد شادی  کنیم

ای شادی جان،سرو روان،کز بر ما رفتی
از محفل ما،چون دل ما،سوی کجا رفتی؟

  وبیائیم  با تلنگر یاد  بنان طلب شادی برای 

جهانمان

 ایرانمان

 مردمان

و دلمان

کنیم